Interview vrijwilliger Praatlijn Stefan

Stefan Wiers was een van de vrijwilligers die namens Incluzio de Praatlijn bemanden. De 24-jarige ex-managementtrainee hoefde niet lang na te denken. ‘Gewoon omdat ik het een mooi initiatief vind.’ ‘Eenzaamheid is niet altijd even goed zichtbaar voor iedereen. Het wordt vaak als een taboe gezien, maar het zou juist bespreekbaar moeten zijn om het op te lossen. Ik deed het ook om eens te ervaren hoe het nu is voor mensen die bellen. Wat voor gevoelens hebben ze, waar hebben ze behoefte aan?’

 

Dat merkte hij maandagavond 7 oktober snel genoeg. ‘Ik was nog niet geïnstalleerd of ik kreeg al de eerste beller. Een dame van 77 die zich eenzaam voelde en gewoon even wilde praten, gehoord wilde worden. Ik heb vooral haar aan het woord gelaten zodat zij haar hart kon luchten. Dat was meteen een heftig gesprek. Je weet van tevoren niet wie er belt en waarom mensen bellen. Je moet voorbereid zijn, maar je kunt je niet voorbereiden.’

 

Voor een jongere een redelijke ontnuchtering. ‘Ik ben zelf net twee maanden 24. Dan is zoiets nog heel ver weg. Ik wist ook niet goed wat ik ermee moest. Maar als je iemand een luisterend oor kunt bieden, kun je op die manier toch van toegevoegde waarde zijn.’

 

Twee jaar terug kwam hij na de hbo-studie bedrijfskunde naar Facilicom. Sinds vorige week is Stefan officieel als relatiemanager in dienst bij Incluzio, als voortzetting van het werk dat hij al als managementtrainee deed. ‘Als relatiemanager voor de Zorgcentrale en ATA ben ik de schakel tussen de klant en de operatie. In mijn werk ben ik ook altijd bezig om toegevoegde waarde te leveren voor mensen die hulp nodig hebben. Nu kon ik het eens op een directe manier doen.’

 

Hij kijkt toch met plezier op zijn Praatlijndebuut terug. ‘Wat ik heel leuk vond is dat die mevrouw aan het eind van het gesprek zei: o, ik zie dat ik visite krijg. Daar hadden we het net over gehad, dat ze daar zo’n behoefte aan had. Dat was een mooie afsluiter van een zwaar gesprek van 25 minuten.’