Ik ben een enorme kletskous hoor, waarschuwt mevrouw Rita lachend bij het begin van het interview. ‘Je bent niet zomaar van mij af.’ Juist die behoefte om maar over van alles en nog wat te kunnen kletsen bracht haar bij de Senioren Huiskamer, in Dieren. ‘Heerlijk, elke dinsdag een paar uurtjes spelletjes doen en kletsen met elkaar. Ik heb dat gewoon even nodig, want mijn man is niet zo’n prater. En met z’n tweeën ben je gauw uitgepraat.’
'Als je ouder wordt, vallen er steeds meer mensen weg. Vriendinnen van mij zijn al overleden. We hebben kinderen, maar die wonen niet in de buurt. Die komen niet elke week meer over de vloer en wij niet bij hen. Je wordt eenzamer.' Met haar man Kees - de namen zijn gefingeerd - woont Rita nog zelfstandig. ‘We kunnen gelukkig nog alles zelf doen. Niet dat ik altijd zin heb in het huishouden, maar het moet. We wonen in een appartement, dat scheelt. Ook boodschappen doe ik nog zelf.’ Wat er wel is veranderd is het aantal mensen om het echtpaar heen. Zeker op hun leeftijden: Rita is 84, Kees 89. Rita: ‘Als je ouder wordt, vallen er steeds meer mensen weg. Vriendinnen van mij zijn al overleden. We hebben kinderen, maar die wonen niet in de buurt. Die komen niet elke week meer over de vloer en wij niet bij hen. Je wordt eenzamer.’
