Tweede dagtaak
Daarom is haar moeder voor de dagelijkse zorg al ruim een jaar aangewezen op dochter Nicole. Het is haar tweede dagtaak, naast het werk als thuishulp voor Axxicom Thuishulp. Nicole: ‘Als ik moet werken ga ik voor mijn werk nog even langs. Kijken of het goed met haar gaat, of haar hondje niet overal gepoept heeft. En na het werk ga ik gelijk weer terug.’
Overdag gaat moeder er zelf nog met de rollator én hondje op uit. En dat terwijl ze slechtziend en slechthorend is. ’In het begin ging ik niet met een gerust hart naar huis. Maar in de buurt kennen ze haar en die mensen letten op haar. Een buurvrouw kijkt regelmatig door het raampje of ze niet op de grond ligt. Als het weer het toelaat ga ik een heel eind lopen met haar. Dat vindt ze fijn, het hondje vindt het fijn en ik vind het ook fijn.’
‘Rotkind!’
Haar moeders dementie maakt de zorg extra zwaar, zegt Nicole. ‘Daarvoor had ik weleens het idee dat ze steeds meer vergat. Maar dat hoort bij die leeftijd. Ze heeft een vorm van Alzheimer waarbij het af en toe even beter kan gaan. Maar op een gegeven moment schold ze mij elke keer verrot: “Wat ben jij een rotkind!” Ik vond dat heel moeilijk. Maar je moet je realiseren dat zij er niks aan kan doen. En sinds kort is ze juist weer heel blij.’
Geen verpleeghuis
Doordat moeder elke middag om vijf uur al naar bed gaat, heeft Nicole de rest van de dag ‘vrijaf’. ‘Het is heel uitputtend. Ik ben er heel veel tijd aan kwijt. Je hebt geen dag meer vrij. Maar ik wil echt niet dat ze naar een verpleeghuis gaat. Ik heb er gewerkt. Die mensen daar doen echt hun best. Maar het is voor de familie al moeilijk een gesprek te voeren met iemand die slecht hoort. Daar hebben ze in een verpleeghuis geen tijd voor.’ Geeft het voldoening? ‘Ja, wel als ze tevreden is. Dat geeft mij een goed gevoel.’
