Moeder in plaats van hulpverlener

Toen ze een poosje in Anna Paulowna woonde, moest Sandra plots alle zeilen bijzetten. ‘Het ging niet goed met mijn zoon, van wie we inmiddels wisten dat hij autisme heeft. Omdat hij heel zachtaardig is, heeft hij een rustige leeromgeving nodig. Ik had hem in een speciale klas geplaatst met kinderen die hetzelfde gedrag vertoonden. Op zijn school zaten echter veel leerlingen met zware gedragsproblematiek. De politie moest er geregeld ingrijpen. De wijkteammedewerker zag direct dat mijn zoon niet op de goede plek zat. Omdat hij door alle stress stopte met eten, drinken en slapen, namen we een drastische beslissing. We haalden hem per direct van school. De wijkteammedewerker was op dat moment een enorme steun voor me. Waar ik voorheen alles zelf uitzocht, wierp zij zich nu op als intermediair. Zij kende alle instanties in de omgeving en wist vervolgens ook de wegen om ergens binnen te komen. Vanuit haar bevoegdheid nam ze ons allerlei regelwerk uit handen. Uiteindelijk vonden we een heel fijne plek voor Jeremy op een zorgboerderij. Hij doet er werkervaring op en krijgt tevens een stukje scholing.’

De wijkteammedewerker hielp Sandra niet alleen bij de zorg voor haar kinderen. ‘Ze hield ook mijn draagkracht in de gaten. Als moeder doe je alles voor je kinderen en leg je je keer op keer neer bij je situatie. Gewoon je schouders eronder. De wijkteammedewerker liet me inzien dat onze situatie een stuk zwaarder is dan gemiddeld. Om af en toe te kunnen bijtanken, zochten we een logeeradres voor mijn jongste dochter. Dat zij nu twee keer per maand een weekend van huis is, geeft lucht.

 

Het belangrijkste voor mij is echter dat ik niet meer hoef te vechten met instanties om mijn kinderen op een goede plek te krijgen. Ik voel me geen hulpverlener meer en kan mijn moederrol weer volledig oppakken. Het wijkteam opent deuren, waardoor je veel makkelijker met je hulpvraag op de goede plek terechtkomt. Nu het goed gaat met mijn kinderen, heb ik het wijkteam veel minder nodig. Wanneer ik vragen heb, is ze er direct. Ik heb een heel kort lijntje met haar. Momenteel werken we nog één los eindje uit. We proberen vrijstelling van scholing te krijgen voor mijn zoon. Zonder het wijkteam had ik dit niet doorgezet. Bang om weer opgeslokt te worden door alle bureaucratie. Zij is een echte doorpakker.’