Oog voor elkaar: ‘Allemaal iets doen voor een ander houdt zorg en welzijn betaalbaar’
'Oog voor elkaar' is in ieder geval een heel actueel thema, constateert Roxana Asmus, operationeel directeur van Incluzio en per 1 januari algemeen directeur. 'In de organisatie van zorg en welzijn in Nederland is veel gericht op het individu. Maar we weten allemaal dat het niet meer betaalbaar is om zorg te blijven verlenen als we het zo blijven doen. Er zijn onderzoeken die laten zien dat in de toekomst een op de drie tot vijf Nederlanders op de een of andere manier zorg moet gaan verlenen. Dat kan natuurlijk niet. De oplossing is dat we allemaal een beetje bijdragen: iets doen voor een ander. Dan doen we het samen. En dan is er veel meer mogelijk.'
'Mens is sociaal wezen'
Het lijkt weleens iets van vroeger: naar elkaar omkijken. Of iets wat je hooguit nog tegenkomt in hechte gemeenschappen, waar het 'naoberschap' heet. Bestáát die Nederlander eigenlijk nog wel, die weet wat er naast zijn eigen voordeur gebeurt? Roxana knikt. 'Ja. In de basis is de mens toch een sociaal wezen. Er is ooit een onderzoek gedaan met kleine aapjes: die moesten kiezen uit eten of knuffelen. Afschuwelijk onderzoek natuurlijk. Die aapjes kozen voor knuffelen. Voor ons mensen is dat niet anders. Iedereen wil intermenselijk contact. Dat is nooit anders geweest, en daar willen we als Incluzio graag een bijdrage aan leveren om het te stimuleren.'
Veel aanknopingspunten
Oog voor elkaar is een thema met veel aanknopingspunten. Roxana: 'Het gaat over kleine initiatieven, maar bijvoorbeeld ook over de grote verantwoordelijkheid van mantelzorgers. Het gaat over vrijwilligerswerk, over een keer iets doen op de school voor je kinderen of voor je buren.' Ook binnen de organisatie ziet zij aanknopingspunten. 'Het gaat ook over onze houding als professionals. Je kúnt niet alles meer zelf doen. Je moet vooral het netwerk van mensen versterken, zodat mensen veel meer zelf kunnen doen.'
Breed gebied
Incluzio is actief op een breed gebied, met uiteenlopende projecten en initiatieven. 'De grote gemene deler voor ons als organisatie is: hoe zorgen we ervoor dat die inwoner met zijn of haar eigen netwerk zoveel mogelijk zelfstandig verder kan? Bijvoorbeeld met het project sociale monitoring. Niet iedereen kunnen we altijd onmiddellijk ondersteuning bieden. Soms duurt het langer voor je aan de beurt bent, bijvoorbeeld bij thuishulp. Met sociale monitoring kunnen we wel zicht houden op hoe het in de tussentijd met iemand gaat.
Eenzaamheid is een groot thema, een thema dat onder alle leeftijden speelt. Iedereen voelt zich weleens eenzaam, maar het moet je niet gaan belemmeren. Daarom zijn we elk jaar heel betrokken tijdens de Week tegen Eenzaamheid. En een project als 'ggz in de wijk' gaat weer over samen leven in je eigen buurt. Welke uitdagingen kom je dan tegen? We zijn allemaal mensen, we kunnen best met elkaar in een wijk wonen zonder last van elkaar te hebben als we een beetje rekening met elkaar houden. Hoe doe je dat dan?'
'Gigatrots op impact'
Drie maanden lang is 'Oog voor elkaar' de kapstok om dat naoberschap zoveel mogelijk onder de aandacht te brengen. Maar ook vóór die tijd is het altijd al een Incluzio-thema geweest, zegt Roxana. 'Onze missie is: een doorslaggevende bijdrage leveren aan een samenleving waarin iedereen meedoet, meetelt en van betekenis is. Als ik zie hoeveel impact we nu al maken in het sociaal domein in het dagelijks leven, met hoeveel vrijwilligers, mantelzorgers en ervaringsdeskundigen we nu al contact hebben en hoeveel mensen we ondersteunen om zelfstandig verder te gaan met hun eigen netwerk: daar ben ik gigatrots op, hoe wij dat met elkaar organiseren.'
Tien jaar lang mantelzorger
Iets voor een ander betekenen. Het is een onderwerp dat Roxana ook zelf goed kent. 'Ik heb tien jaar lang voor mijn oma die Parkinson had gezorgd. Dat vond ik een heel mooie taak, om iets terug te doen voor iemand die altijd heel goed voor mij is geweest. Het heeft mij geleerd hoe groot de druk en de verantwoordelijkheid is die op je rusten. Je hebt nooit vrij. Je bent altijd bereikbaar. Je vraagt je altijd af: hoe gaat het met iemand? Ook toen ze eenmaal naar het verpleeghuis moest stopt je mantelzorgtaak niet. Door de Parkinson-medicatie kon mijn oma heel erg in de war zijn. De verpleegkundige belde mij dan weleens op, ook 's nachts. Dat vond ik zó fijn, ook al was het niet haar taak. Voor een professional is het belangrijk om je in iemand te verplaatsen. Dat zie ik onze mensen ook dagelijks doen: kijken of ze iets kleins voor iemand kunnen doen dat zoveel betekent.' Op de hoogte blijven van alles rondom Oog voor Elkaar? Volg ons op LinkedIn.
